Samotny spacer tuż po zachodzie słońca. W ręce tylko aparat, na nogach sandały, a w środku tęsknota. Nienasycenie. Jakieś marne próby uchwycenia piękna, które jest
Wdzięcznie o wdzięczności
Wdzięczność stała się kompasem wskazującym na Tego, od którego wszystko dostaję. Za darmo. Nadaje każdemu dniowi smak i kolor błogosławieństwa. O jej sile i pozytywnym,
Nie tyle szukać miłości, co kochać.
Chodzę z tym zdaniem już drugi tydzień. Za każdym razem, kiedy czuję tę falę samotności i przeczuwam, że za chwilę stracę oddech, modlę się ze
Domowe rekolekcje
Ten Wielki Post miał być wyjątkowy. Miał wyciszać, budzić refleksje. Miał być czasem szczególnej troski o to co wewnętrzne, duchowe i żywe. Miał obfitować w
Wspaniały dzień, spokojna noc. U progu Wielkiego Postu
Czasami się zastanawiam, jak to było bez internetu. Moje wspomnienia z dzieciństwa bez internetu są dość mgliste i niewiele jestem w stanie z nich wyłuskać.
Prostota? To nie takie proste.
Już od dobrych kilku miesięcy dużo myślę o prostocie. O tym czym ona jest, co mi wystarcza, a co jest biegiem za jakimś bliżej nieokreślonym
4. Moja Italia. 3 najbardziej “slow” wydarzenia w Dolinie Aosty
Za oknem leniwie prószy śnieg. Jest on tak nieplanowany, jak dzisiejszy wpis. Zima w pełni, ale pozwólcie, że na blogu zagości lato. Opowiem Wam o
Kiedy (prze)czucie nie wystarcza – wartość człowieka
W tym Nowym, 2020, Roku chciałam Was przywitać bardzo osobistym i ważnym dla mnie wpisem; rzeczywistością moich myśli, która bardzo mocno przeniknęła moje serce właśnie
Slow life po katolicku?
Medytacja zastąpiona po prostu – modlitwą. Joga zastąpiona spokojnym spacerem w rytm odmawianego różańca, warsztaty uważności na wyspie Bali zamienione w mniej modne rekolekcje w
O moich przeszkodach w relacji.
Palenie za sobą mostów i niszczenie, tym samym, wartościowych relacji mam za sobą. Byłam w tym mistrzem. Był to czas w moim życiu, którego bardzo