Kategoria: Slow life

Dzisiaj odkrywam w sobie Martę. Odkrywam niepokój związany z tym, że wiele nie idzie po mojej myśli, że ginę, bo nie dzieje się tak, jak

Kilka miesięcy temu, dokładnie 14 września, wspominałam pewien wieczór w kościele na Loretańskiej zapisując tutaj: Siedziałam w ostatniej ławce i oddychałam Słowem. Ksiądz Grzywocz opowiadał

Wielki Tydzień i w sercu wielka cisza. I to taka, która trwa już nieprzerwanie od kilku miesięcy. Po czasie buntu, niezrozumienia, gniewu, przychodzi czas na

Sercem przyjął Ojcostwo Stwórcy, spojrzeniem odbierał piękno Bożej miłości w świecie, zasłuchaniem w potrzeby drugiego człowieka budował braterstwo – św. Franciszek z Asyżu. Choć żył

Dawno mnie tutaj nie było. Śmiem nawet twierdzić, że trochę zapomniałam, jak to jest dzielić się Spotkaniem. Co trzeba powiedzieć, co podkreślić, jak znaleźć proste

Wchodzę do niewielkiego kościoła na Loretańskiej. Półmrok. Najświętszy Sakrament. Zmęczenie pulsujące w skroniach. Napięcie skumulowane w ciele po całym, intensywnym dniu. Rozpoczyna się Litania do

Pamiętam ten moment, kiedy wracając do domu rodzinnego z Krakowa, wpadła mi do głowy myśl, by zaprosić do siebie moją sąsiadkę, dobrą koleżankę mojej ukochanej

Wczesne godziny poranne, zachmurzone niebo i pociąg pędzący w morskim kierunku. Co mi dzisiaj powiesz? Czego się dowiem o Tobie i o mnie samej? –

Zasiadam do biurka. Słońce leniwie pada na kubek z kawą i na przepiękne niezapominajki – pamiątka dzisiejszego wydarzenia. I choć część mnie chciałaby to przemilczeć,

Tegoroczny Wielki Post to też Wielka Pustynia. Brak emocji, zmęczenie, zagłuszanie ciszy, uciekanie przed osamotnieniem, momenty takiej wewnętrznej pustyni. Wydawać by się mogło – nic